მაგნიუმის ფორმები: სხვადასხვა ფუნქციები? საუკეთესო?

ის თუ იცოდი რომ მაგნიუმის სხვადასხვა ფორმას სხვასხვა ფუნქცია აქვს? როგორც მინიმუმ ეს არის ინფორმაცია რაც პოპულარულია სოციალურ ქსელებში. მაგალითად მაგნიუმის გლიცინატი არის ძილისთვის, მაგნიუმის ციტრატი არის საკვების მომნელებელი სისტემისთვის და ა.შ., თუმცა რეალურად ინფორმაციის უმეტესობა არ არის მართალი.

საქმე რაშია, მაგნიუმის 10-მდე ფორმა არსებობს ბუნებაში, მაგრამ მათ შორის განსხვავება ფუნქციებში არ არის. მაგნიუმის ფორმა სინამდვილეში 2 სრულიად სხვა ფაქტორს განსაზღვრავს, მაგრამ სანამ ამას გეტყვით, მანამდე უნდა ვიცოდეთ საერთოდ რას ნიშნავს რომ მაგნიუმს აქვს სხვადასხვა ფორმები.

მაგნიუმის სხვადასხვა ფორმა ნიშნავს რომ მაგნიუმის მოლეკულა არის შეერთებული რომელიმე სხვა ნივთიერებასთან, მაგალითად ნახსენები მაგნიუმის გლიცინატის შემთხვევაში, მაგნიუმი არის შეერთებული გლიცინთან, მაგნიუმის ციტრატის შემთხვევაში, მაგნიუმი არის შეერთებული ციტრიკის მჟავასთან და ა.შ. და ა.შ.

რომელი ფორმითაც არ უნდა იღებდეთ მაგნიუმს, ორგანიზმში დანამატი იშლება მაგნიუმად და იმ მეორე ნივთიერებად, რასთანაც არის შეერთებული. შესაბამისად მაგნიუმს, რასაც ითვისებს ორგანიზმი, ერთი და იგივეა ყველა ფორმის შემთხვევაში და შესაბამისად ორგანიზმში აქვს ერთი და იგივე ფუნქცია და თვისებები.

ზოგადად ყველანაირ საკვებ ნივთიერებას, რასაც იღებთ, ორგანიზმი ცდილობს რომ დაშალოს რაც შეიძლება მარტივ კომპონენტებად, რომ შეძლოს ათვისება და გამოყენება. მაგალითად როცა იღებთ ცილას, ცილა იშლება ამინო მჟავებად, თავისთავად ქათმის ფილეს რომ შეჭამ, პირდაპირ ქათმის ფილედ ვერ აითვისებ და ვერ შეურთდება შენს ქსოვილებს.

ამიტომ ორგანიზმი შლის ყველაზე მარტივ კომპონენტებად და შემდეგ ხდება ათვისება. მომნელებელი სისტემა ამას აკეთებს ყველა შემთხვევაში, ვთქვათ როცა იღებთ სახამებელს, სახამებელი იშლება გლუკოზის მოლეკულებად, ეს არის სტანდარტული პროცესი.

და როცა იღებთ მაგნიუმის დანამატს, რომელი ფორმითაც არ უნდა იღებდეთ, კუჭის მჟავა და შემდეგ უკვე მომნებელი ფერმენტები, შლიან დანამატს მაგნიუმად და მასთან შეერთებულ მეორე ნივთიერებად. ორგანიზმი შლის ყველაფერს მარტივ კომპონენტებად, რომ იყოს ათვისებადი და გამოყენებადი. შესაბამისად იღებთ ერთი და იგივე მაგნიუმს, რასაც აქვს ერთი და იგივე ეფექტი.

შენ შეიძლება ახლა ფიქრობ, რომ როგორც მე ვხსნი ამ საკითხს, მსგავსად ბევრი სხვა ადამიანი ამტკიცებს საპირისპიროს, და საიდან უნდა იყო დარწმუნებული, რომ ეს არის მართალი. გადასარევი კითხვაა, მიხარია რომ მკითხეთ.

ყველაფერი რაზეც ამ ვიდეოში ვსაუბრობთ არის დამტკიცებული ადამიანებზე ჩატარებული კვლევებით. მაგალითდ ჯერ კიდევ 1991 წელს გამოწვეყნებული კვლევა, 1994 წელს გამოქვეყნებული კვლევა, 2001 წლის კვლევა, 2003 წლის კვლევა, 2017 წლის კვლევა,  2019 წელს გამოქვეყნებული პირველი კვლევა – მეორე კვლევა და ასევე 2021 წელს გამოქვეყნებული კვლევათა შეჯამება, სადაც 14 კვლევა შეაჯამეს.

ყველა ამ კვლევაში არის დადასტურებული ის რაზეც უკვე ვისაუბრეთ და ასევე რასაც ახლა გეტყვით. ამ სფეროში ყველანაირ განცხადებას სჭირდება მტკიცებულება, სხვა შემთხვევაში ყველაფერი უბრალოდ სიტყვებია და რა თქმა უნდა, ერთადერთი მტკიცებულება არის კვლევები და არა ის თუ ვინ რას ფიქრობს.

ამიტომ თუ სადმე ნახეთ ინფორმაცია, რომ სხვადასხვა მიზნებისთვის სხვადასხვა მაგნიუმია განკუთვნილი, დღეიდან გეცოდინებათ რომ ეს უბრალოდ აბსურდია. ხოლო რეალურად მაგნიუმის ფორმა ძირითადად 2 რაღაცას განსაზღვრავს:

პირველი და უმთავრესი არის ათვისებადობა, ანუ სხვადასხვა მაგნიუმის ფორმას სხვადასხვა პროცენტულობით ითვისებს ორგანიზმი. მაგალითად მაგნიუმის ოქსიდი და მაგნიუმის კარბონატი არის ორი ფორმა, რომლებიც ყველაზე ცუდად აითვისება და სულ რამდენიმე პროცენტია ათვისებადობა. განსაკუთრებით მაგნიუმის ოქსიდი, რომელიც ყველაზე გავრცელებული ფორმაა საკვებ დანამატებში.

სხვათა შორის ცუდი ათვისებადობის მთავარი მიზეზი ზუსტად ისაა, რომ კარგად არ იშლება, როგორც სხვა ფორმები და უმეტესობა გამოიდევნება ორგანიზმიდან.

ხოლო მაგნიუმის კარგად ათვისებადი ძირითადი ფორმებია: მაგნიუმის გლიცინატი, მაგნიუმის ციტრატი, მაგნიუმის მალატი, მაგნიუმის ტაურატი და მაგნიუმის ტრეონატი. მათ შორისაც არის მცირე განსხვავება ათვისებადობის მხრივ, მაგრამ ზოგადად ითვლება რომ მაგნიუმის კარგი ფორმებია.

მეორე განსხვავება ფორმებს შორის არის ბონუს სარგებელი, ანუ მაგნიუმის დანამატს შეიძლება ქონდეს დამატებითი სარგებელი იმის მიხედვით თუ რა ნივთიერებასთან არის შეერთებული მაგნიუმი.

ძირითადად ის მთელი მითი, რომ მაგნიუმის სხვადასხვა ფორმას სხვადასხვა დანიშნულება აქვს, მოდის აქედან და როგორც ჩანს, ზოგმა ადამიანმა არასწორად გაიგო ეს ამბავი. უპირველესყოვლისა იმიტომ, რომ ეს დამატებითი სარგებელი არის საკმაოდ მცირე და ვერც შეედრება თვითონ მაგნიუმის ფუნქციებს.

რაც შეეხება დამატებით ფუნქციებს, მაგნიუმის გლიცინატის შემთხვევაში, როგორც ვახსენეთ, მაგნიუმი არის შეერთებული ამინო მჟავა – გლიცინთან, რასაც აქვს თავისი სარგებელი ორგანიზმში.

მაგალითად გლიცინი არის საჭირო ორგანიზმში კოლაგენის სინთეზისთვის, კოლაგენის საწარმოებლად საჭიროა 3 ამინო მჟავა, საიდანაც ყველაზე დიდი ოდენობით საჭიროა ზუსტად გლიცინი, შესაბამისად ძალიან მნიშვნელოვანია მისი საკმარისი ოდენობით მიღება.

კოლაგენი კი, რა თქმა უნდა, საჭიროა კანის, თმების, ფრჩხილების სიჯანსაღისთვის, სახსრებისთვის და არამხოლოდ, შესაბამისად შეიძლება ითქვას, რომ მაგნიუმის გლიცინატს დამატებით აქვს ყველა ეს ფუნქცია.

მაგრამ მთავარი საკითხი აქ ზუსტად იმაშია, რომ გლიცინი იქნება თუ ნებისმიერი სხვა ნივთიერება, რასთანაც არის შეერთებული მაგნიუმი, მაგნიუმის დანამატში არის მცირე ოდენობით და მხოლოდ მცირედით თუ მიეხმარება ამ პროცესებს. ამიტომ ქვია დანამატს მაგნიუმის დანამატი და არა გლიცინის ან სხვა ნივთიერების.

მაგალითისთვის ბეთერის ვიტამინების კომპლექსში, რაც რა თქმა უნდა, საუკეთესო ვიტამინების კომპლექსია, მაგნიუმი არის ზუსტად მაგნიუმის გლიცინატის ფორმით, საიდანაც მაგნიუმთან ერთად ვიღებთ 1.4 გრამ გლიცინს, ხოლო ადამიანს სჭირდება დღის განმავლობაში დაახლოებით 5-დან 12 გრამამდე გლიცინის მიღება.

ზოგიერთი საკვები პროდუქტიც შეიცავს გლიცინს, რა თქმა უნდა და საკვებიდანაც შესაძლებელია მიღება, მაგრამ დღიურ დოზასთან შედარებით 1.4 გრამი მაინც არასაკმარისი დოზაა ნებისმიერ შემთხვევაში და შესაბამისად ყველანაირი დამატებითი სარგებელი არის მცირე მასშტაბის.

რა თქმა უნდა, ძალიან კარგია თუ დანამატიდან ბონუსად თუნდაც 1.4 გრამ გლიცინს მიიღებთ, მაგრამ ამას ვერ მივაწერთ იმ სარგებელს, რაც სრულ დოზას აქვს და რაც მინიმუმ რამდენჯერმე მეტია.

ბოლოსკენ მაგნიუმის ათვისებასთან დაკავშირებით დავამატებ ერთ ინფორმაციას, მაგნიუმის ხელატურ ფორმებზე შეიძლება გაიგოთ ვინმესგან, რომ ხელატური ფორმები (გლიცინატი, ტაურატი, მალატი) პირდაპირ აითვისება და არ იშლება როგორც არახელატური ფორმები, მაგალითად მაგნიუმის ციტრატი და ზოგი ამბობს, რომ ამიტომ არის კარგი მაგნიუმის გლიცინატი ან სხვა.

ეს არის ნახევრად მართალი, იმიტომ რომ განსხვავება ისაა, რომ მაგნიუმის ციტრატის დიდი ნაწილი იშლება ჯერ კიდევ კუჭში, ათვისებამდე და მაგნიუმის გლიცინატი მცირე ოდენობით იშლება კუჭში და უმეტესობა აითვისება წვრილი ნაწლავიდან. თუმცა საქმე იმაშია, რომ ათვისების შემდეგ ყველა ფორმა, მათ შორის გლიცინატიც, იშლება ორ შემავალ კომპონენტან და სისხლში გვხვდება უკვე ცალ-ცალკე.

თქვენთვის არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, კუჭში მოხდება მაგნიუმის დაშლა, წვრილ ნაწლავში თუ სხვაგან, სისხლში საბოლოოდ ხვდება მაინც მაგნიუმი და დანამატის მეორე კომპონენტი – ცალ ცალკე.

მოკლედ მაგნიუმის რომელი კარგი ფორმაც არ უნდა დალიოთ, თქვენ იღებთ ერთი და იგივე მაგნიუმს, რასაც აქვს ერთი და იგივე ფუნქციები ყველა ფორმის შემთხვევაში, ხოლო მეორე ნივთიერება, რასაც შეიცავს სხვადასხვა მაგნიუმის დანამატი, ამას აქვს ბევრად მცირე, ბონუს ეფექტი. შევხვდებით შემდეგ ვიდეოში.